Γ. Τσίπρας: Να ξαναδώσουμε προοπτική στην κοινωνία
Ομιλία Γιώργου Τσίπρα στο 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Χρειάστηκαν μόλις 2,5 χρόνια για να απαξιωθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Παρ’ όλη τη στήριξη από το μιντιακό σύστημα, και παρά τα δεκάδες δισεκατομμύρια που μοιράσανε εντός πανδημίας.
Έχουμε ακόμα πολύ κουπί μπροστά μας για να ανατραπούν οι πολιτικοί συσχετισμοί, αλλά ο κύβος ερρίφθη.
Με αυτό το συνέδριο ξημερώνει μια νέα μέρα για το ΣΥΡΙΖΑ, μέρα ενότητας και εξωστρέφειας. Αυτή η μέρα έπρεπε να έχει ξημερώσει καιρό τώρα, και τα περισσότερα βρίσκονται ακόμη μπροστά μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ο γειωμένος στην κοινωνία βρίσκονται μπροστά μας. Η γείωση του κόμματος στην κοινωνία έπρεπε να έχει ξεκινήσει εδώ καιρό.
Το συνέδριο μας αποφασίζει αυτό που εξήγγειλε ο πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας το βράδυ των εκλογών. Τη διεύρυνση και το μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε ένα κόμμα γειωμένο στην κοινωνία. Γειωμένο στους εργαζόμενους και άνεργους, στους αγρότες, στην μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, στους νέους, στους συνταξιούχους, στην τοπική αυτοδιοίκηση και στο συνδικαλισμό. Απέχουμε ακόμη από αυτό.
Δεν μας φταίει μόνο η πανδημία που αργήσαμε, ούτε μόνο μια συγκεκριμένη τάση. Φταίει και ένα οριζόντιο δυναμικό στελεχών του κόμματος που προτιμούν ένα κόμμα μικρό και ελεγχόμενο, αντί για ένα κόμμα που αφουγκράζεται την κοινωνία, ένα κόμμα που λογοδοτεί στην κοινωνία και τις ανάγκες της, και όταν είναι στην κυβέρνηση και όταν είναι στην αντιπολίτευση. Η μεγαλύτερη έλλειψη που είχαμε ως κυβέρνηση είναι ότι δεν λογοδοτούσαμε για πολλά που κάναμε και πολλά δεν κάναμε στην κοινωνία. Δεν ήμασταν μια λαϊκή κυβέρνηση, όσο έπρεπε. Κάναμε μετά τις εκλογές μια αυτοκριτική που απευθυνόταν στο εσωτερικό του κόμματος με κριτήριο εσωκομματικές ισορροπίες, και όχι μια καθαρή αυτοκριτική απέναντι στην κοινωνία και τα παράπονά της.
Ξημερώνει με το συνέδριο μια νέα μέρα για το ΣΥΡΙΖΑ αλλά τα περισσότερα είναι μπροστά μας.
Είπε χθες κάποιος σύντροφος ότι κινδυνεύουμε να γίνουμε συστημικό κόμμα. Κινδυνεύουμε πράγματι αλλά όχι γιατί ο σύριζα με το συνέδριο παίρνει την απόφαση να γίνει ένα κόμμα γειωμένο στην κοινωνία. Αυτό ίσα-ίσα θα είναι στοιχείο μεγαλύτερης λαϊκότητας του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να γίνει συστημικό κόμμα για υπάρχουν προσωπικές στρατηγικές και προσωπικές πολιτικές, όχι μια και δύο αλλά πολλές προσωπικές πολιτικές. Ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να γίνει συστημικό κόμμα γιατί επικρατεί σε μια μικρή μερίδα του κόμματος που είναι σε θέσεις μια δημοσιονομική αντίληψη για το τι σημαίνει προοδευτική κυβερνητική πολιτική.
Επειδή κάτι ειπώθηκε σήμερα για το μαξιλάρι. Το ζήτημα αυτό το έχει απαντήσει η ιστορία. Ο Μητσοτάκης έχει ήδη διαθέσει 11 δις και προοπτικά σύνολο 24 δις ως κρατικές εγγυήσεις για το σχέδιο Ηρακλής για τα κόκκινα δάνεια. Εγγυήσεις υπέρ τραπεζών και διαχειριστών και καθόλου υπέρ οφειλετών και μικρομεσαίων. Αλλά αυτό δείχνει ότι αν υπάρχει βούληση το μαξιλάρι μπορεί και μπορούσε να αξιοποιηθεί. Ωστόσο, υπάρχει κάτι σοβαρότερο πριν ακόμη το ζήτημα αν μπορούσε να αξιοποιηθεί. Δυστυχώς υποχρεωθήκαμε να μαζέψουμε μεγαλύτερο μαξιλάρι από όσο θέλαμε, ή ευτυχώς που μαζέψαμε μεγαλύτερο μαξιλάρι; Και τα δυο μαζί δεν μπορεί να ισχύουν.
Τι θα κάνουμε με τις τράπεζες; Το 19 παραδώσαμε το τραπεζικό σύστημα περίπου όπως το παραλάβαμε το 15. Τι θα κάνουμε με τις ιδιωτικοποιήσεις; Τι θα κάνουμε με τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα; Η απάντηση δεν μπορεί να είναι απλώς η αναδιανομή γιατί δεν λύνει το πρόβλημα. Και η απάντηση στο άθλιο κοινωνικό μοντέλο της κοινωνίας των δύο τρίτων που επικρατεί στην Ευρωπαϊκή ένωση δεν μπορεί να είναι μόνο η μείωση των ανισοτήτων. Είναι η ένταξη στην εργασία με όρους αξιοπρέπειας ενός κομματιού της κοινωνίας που υπερβαίνει κατά πολύ το 30%. Είναι η ένταξη στην εργασία με όρους αξιοπρέπειας όλων των άνεργων, των υποαπασχολούμενων, των γυναικών που είναι στο σπίτι, των ΑΜΕΑ, των ρομά, των προσφύγων και μεταναστών, των ευπαθών ομάδων. Αυτό για να γίνει απαιτεί ισχυρό κοινωνικό κράτος, απαιτεί αναδιανομή, αλλά κυρίως απαιτεί παραγωγική ανάπτυξη και εκτεταμένη κρατική παρέμβαση και παραγωγικό σχεδιασμό. Που σημαίνει μεγάλες αλλαγές και πρόγραμμα που ακόμη δεν έχουμε.
Η Γερμανία πριν 2 εβδομάδες έθεσε υπό κρατικό έλεγχο την GAZPROM Γερμανίας, που είναι μια πολυεθνική. Δεν το έκανε για να πλήξει τη Ρωσία. Το έκανε γιατί πρέπει να πάρει τα μέτρα της μπροστά στο ενδεχόμενο να περιοριστεί η ροή του ρωσικού φυσικού αερίου. Και καλά έκανε. Και το κάνει προληπτικά μπροστά σε ένα μεγάλο κίνδυνο. Στην Ελλάδα με τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις στις τράπεζες από δικά μας λεφτά, δικούς μας φόρους, δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένα άλλο τραπεζικό τοπίο;
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Στα 80 χρόνια που πέρασαν από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο υπήρξαν δεκάδες σημαντικά διεθνή γεγονότα και εξελίξεις. Αλλά δεν είναι πάνω από 2-3 αυτά που σηματοδότησαν μια μεγάλη στροφή στις διεθνείς εξελίξεις. Και ζούμε σήμερα μια τέτοια στροφή. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία πυροδότησε σαν θρυαλλίδα μια στροφή στις διεθνείς εξελίξεις. Όποια και αν είναι αν είναι η διεθνής ισορροπία που προκύψει, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει, όσο δεν παρεμβαίνει ο λαϊκός παράγοντας, οι εξελίξεις δεν είναι για καλό. Πέρα από το ζήτημα του πολέμου που επανέρχεται στην πρώτη γραμμή, θα σημάνει σε κάθε περίπτωση μεγαλύτερη οικονομική στενότητα, για τους λαούς, για τους εργαζόμενους, για τις χώρες του Νότου.
Ίσως να μας υπερβαίνει σαν κόμμα να χαράξουμε γραμμή. Αλλά υπάρχει αδήριτη ανάγκη να χαράξουμε γραμμή τι θα κάνουμε εδώ στην Ελλάδα. Αν ήταν μια φορά αναγκαίο να λύσουμε μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας το 15-19, και δεν μπορέσαμε να το κάνουμε, είναι δυο και τρεις φορές αναγκαίο σήμερα. Δεν το χρωστάμε στο εαυτό μας, το χρωστάμε στην κοινωνία που πιστεύει σε εμάς.
Για να καρπωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τη δυσαρέσκεια και την απαξίωση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αυτό που οφείλουμε να χτίσουμε είναι η προοπτική. Να ξαναδώσουμε προοπτική στην κοινωνία. Να δώσουμε περιχεόμενο στην προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας. Να δώσουμε απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα. Να κερδίσουμε το νου και τις καρδιές των ανθρώπων με μια προοπτική, το νου και τις καρδιές μιας μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, με απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Τα περισσότερα, τα μεγάλα, τα δύσκολα, είναι μπροστά μας.